Η Συνειδητότητα είναι «η εμπρόθετη, δεκτική και μη-επικριτική επικέντρωση της προσοχής κάποιου στα συναισθήματα, τις σκέψεις και τις αισθήσεις που συμβαίνουν την παρούσα στιγμή..» (Wikipedia)
Η Εγκαρδιότητα είναι ένα τρόπος να καλλιεργηθεί η σύνδεση εξωτερικά με τον κόσμο διαμέσου του κέντρου της καρδιάς μου και εσωτερικά με τον λόγο ότι βρίσκομαι εντός μου. Ξεκινάω μαθαίνοντας να υποστέλλω απαλά την αντιληπτικότητά μου από την ενεργό ζώνη που αντιλαμβάννομαι στο κεφάλι μου, κάτω, μέσα στον άπειρο χώρο της καρδιάς. Δίνει την αίσθηση του πιο μύχιου σφυγμού ζωτικότητας και ανταποκρίνεται στα πάντα κάθε στιγμή, σαν ένα ραντάρ. Έχω αντιληφθεί ότι είναι σαν ένα μουσικό όργανο εντός μου, ένα λεπτοφυές όργανο που μπορεί να αντηχήσει, να συντονιστεί, να ενισχύσει, να μεταδόσει μια ντελικάτη ομορφιά και τα αδιόρατα σημάδια από την θεϊκή πηγή εντός μας. Οποτεδήποτε νιώθουμε βαθιά συγκινημένοι ή ταραγμένοι από την ζωή, είναι η καρδιά μας που μας βοηθά να θυμηθούμε την πρωτοφανή σύνδεσή μας με την ύπαρξη.
Με τον διαλογισμό, όλος ο εσωτερικός μας χώρος στην καρδιά έχει διανοιχθεί σε ένα συναίσθημα απεραντοσύνης, όπως το ίδιο το σύμπαν που όλοι κουβαλούμε μέσα μας. Εάν μπορώ να είμαι ανοιχτή, με έναν αγνό και γεμάτο αγάπη τρόπο ως προς τον αγαπημένο βαθιά εντός μου, τότε είναι σαν να έχω εσωτερικά αισθήσεις μέσα στην καρδιά μου, σε ένα ακόμη πιο λεπτό επίπεδο κι από τις πιο βαριές αισθήσεις του σώματός μου. Αυτές μπορούν να κατευθυνούν στην διάκριση της πληροφορίας η οποία αποστέλλεται με τις ανάλογες μεταδόσεις, να αντιληφθώ περισσότερα όμορφα και υπερβατικά πεδία ύπαρξης· ιδιότητες που έχουν να κάνουν περισσότερο με τη συνάφεια και τη συνοχή, αρμονικές συνηχήσεις χαράς, διαφορετικές εμφανίσεις της αγάπης, ωσάν να ήταν ολόκληρος ο κόσμος, αυτός καθ’ εαυτός. Πολλές φορές βέβαια, αυτό που είναι εκεί, υπερβαίνει την κατανόησή μου, και αναγνωρίζεται μόνο σαν μία γρήγορη ματιά, μία γεύση, μια μουσική που δραπετεύει και δεν μπορεί καν να ακουστεί.
Το να ζούμε εγκάρδια σημαίνει να μένουμε σε επαφή με την ζωντάνια της καρδιάς όσο πιο πολύ μπορούμε, έτσι ώστε οι πιο αμυδρές ανταποκρίσεις της να μπορούν να εισακουστούν και να ακολουθηθούν. Θα μπορούσε να δίνει την υπαινικτική αίσθηση της ελαφρότητας, μιας ζέστης, μιας ευκολίας που θα έδειχνε προς ποια κατεύθυνση να ακολουθήσουμε. Πρόκειται όμως για μία πρώτη απόκριση την οποία αμυδρά συλλαμβάνω, προτού μεταπείσω τον εαυτό μου με εκλογικεύσεις και αμυντικές περιπλοκές.
Ως ένα άτομο που διδάσκει μεταπτυχιακούς φοιτητές, μια ενδιαφέρουσα διαδικασία έλαβε χώρα πριν από μερικούς μήνες. Συνειδητοποίησα τη διαφορά μεταξύ της διανοητικής διδασκαλίας και της διδασκαλίας από την καρδιά. Όταν δίδασκα από το μυαλό, ό,τι δίδασκα ήταν συχνά αρκετά περίπλοκο, σχεδόν απροσπέλαστο. Όταν δίδασκα όμως από την καρδιά, όλη η κατανόησή μου, η γνώση μου ήταν ενοποιημένες με έναν πραγματικό και πολύ πιο προσβάσιμο τρόπο έκφρασης που μπορούσε να αγγίξει τους άλλους ανθρώπους. Δεν γνώριζα ποτέ πραγματικά τι θα προέκυπτε· έπρεπε απλώς να λυθώ και να νιώσω επικεντρωμένη στην καρδιά μου και ανοιχτότητα ως προς την ομάδα και τότε, ερχόταν.
Βρισκόμενη σε σύνδεση με την καρδιά μου στον υπόγειο σιδηρόδρομο στο Λονδίνο, μου έδειξε την διαφορά μεταξύ του να βλέπω τους συνεπιβάτες μου με μία επικριτική και εξωτερική ματιά που τους κατηγοριοποιούσε, ή αλλάζοντας ξαφνικά σε μία αίσθηση συμπόνοιας και πραγματικού αισθήματος του να μοιράζεσαι τη ζωή και αυτή τη διαδρομή μαζί μέσα από τις καρδιές μας.
Το να είσαι περισσότερο συγκεντρωμένος στην αντίληψη της καρδιάς, μας διανοίγει επίσης περισσότερο στα στοιχεία της παρούσας ζωής σε αυτόν τον κόσμο που μπορούμε να βαστάξουμε λιγότερο και σε όσα μας ταλαιπωρούν. Κι όμως φαίνεται ότι υπάρχει κάποια αιτία για το γεγονός ότι οι λέξεις κουράγιο και καρδία συνδέονται ευθέως. Κατά κάποιον τρόπο, αυτός ο άπειρος χώρος της καρδιάς μπορεί να επεκταθεί απεριοριστά για να χωρέσει τα πάντα και να κρατήσει τα μεταξύ τους αντίθετα, δίπλα το ένα στο άλλο, με συμπόνοια, αν και νιώθω ότι απαιτείται ένα έργο ζωής για να επιτευχθεί αυτό.
Η Εγκαρδιότητα είναι ένα είδος παρουσίας, ένας τρόπος να είσαι παρών και να διατηρείς μία βαθιά και σταθερή ανοιχτότητα μέσα σου για να λαμβάνεις τον εαυτό σου ή οτιδήποτε συμβαίνει εδώ ετούτη τη στιγμή. Είναι σαν να παραδίδεσαι χωρίς αντίσταση. Και έχει βοηθήσει άπειρα: στηρίζοντας πελάτες στην ψυχοθεραπεία σε μεγάλες, δύσκολες ώρες, αντιμετωπίζοντας καθυστερήσεις και επείγοντα που συμβαίνουν στην καθημερινή ζωή, ακόμα και σε περιπτώσεις έκθεσης στον πολύ κρύο ή πολύ ζεστό καιρό, στην υπέρβαση αποθαρρυντικών καθηκόντων. Είναι λίγο σαν όλα να υποβαθμίζονται μόνο σε ετούτη τη μικρή στιγμή, η οποία ακολουθείται από την επόμενη, παίζοντας νότα τη νότα μια μουσική.
Είναι ένα άπειρο μυστήριο, αυτή η καρδιά, που ανταποκρίνεται τόσο, τόσο ενοποιητική, και τόσο ακριβής σε όλα τα πεδία των συναισθημάτων – γνώσης. Όσο πιο πολύ ζούμε μέσα στις επικράτειές της, όλο και πιο πολύ συντασσόμαστε με την πηγή μας και μια υψηλότερη σοφία. Υπεράνω όλων, είναι ένα μέρος ζεστασιάς και χαράς, σαν την καρδιά σε ένα σπίτι, είναι η πηγή του κεφιού και της ελαφρότητας, το νόημα και η ψυχή, το αληθινό πεδίο του ανθρώπινου στα ανθρώπινα όντα.
